O karpiu, kozie i trąbce, która gasiła pożary – spektakl rodzinny w reżyserii Wojtyszków

To bajka o mądrych ludziach z miasta Chełma, którzy potrafią każdą rzecz tak skomplikować, że staje się trudniejsza, niż była. Szlemiel, równocześnie mędrzec i głuptas, podejmuje kolejne wyprawy, które mają mu pomóc zrozumieć świat. Jeżeli jednak nie rozumie się Chełma, to czy można zrozumieć świat? Dużo śmiesznych pytań, na które są jeszcze śmieszniejsze odpowiedzi.

Recenzenci o spektaklu:

Wszyscy artyści wiedzą doskonale, że najbardziej wymagającą publicznością są najmłodsi. Dzieci na spektaklu w Teatrze Żydowskim bawiły się doskonale, podpowiadały postaciom sytuacyjne rozwiązania i komentowały czasami zaskakująco wydarzenia rozgrywające się na scenie. Dorośli też bawili się świetnie, bo trudno nie docenić życiowej mądrości i komizmu tekstów Singera. Kolejny raz Teatr Żydowski potraktował swoich najmłodszych widzów z odpowiednią dla ich wieku powagą, przygotowując mądre, zabawne i kolorowe przedstawienie, na którym także rodzice nie będą się nudzić.
Iwa Poznerowicz, Teatr Dla Was

Muszę przyznać, że dawno nie widziałam tak dobrego spektaklu – zarówno pod względem doboru treści, jak i realizacji. Trudno przecenić jego wkład w przybliżanie kultury żydowskiej najmłodszym, jednak równie istotna jest wartość artystyczna, jaką prezentują twórcy i wykonawcy. Tu wszystko dopracowane jest w najdrobniejszych szczegółach, dzięki czemu wizyta w teatrze staje się prawdziwą ucztą dla oczu, uszu i duszy – w każdym wieku.
Ewa Świerżewska, Qlturka

Cały zespół wkłada w swoją pracę całe serce i to się czuje. Trudno oszukać dziecko, nikt tak jak ono, nie jest wyczulone na fałsz i niedociągnięcia. Słysząc śmiech, obserwując aktywne uczestnictwo małych widzów w tym spektaklu, nie ma żadnych wątpliwości – udało się stworzyć coś pięknego, wartościowego i mądrego. Rodzinny duet reżyserski osiągnął pełen sukces.
Katarzyna Binkiewicz, Krytykat

Sama śmiałam się szczerze do rozpuku, żałując, gdy już druga godzina spektaklu „O karpiu, kozie i trąbce…” dobiegała końca, że nie mogę jeszcze. Może nie wszystkie tajniki międzyludzkich relacji, małżeńskich waśni oraz życiowych zawiłości moja siedmiolatka rozumiała, ale również dołączała do śmiejącej się publiczności, z radością reagując i wychwytując specyficzną logikę myślenia.
Recenzja „okiem rodzica” Czas Dzieci